Er zijn twee methodieken in de ambulancezorg, die onderscheiden kunnen worden, maar die elkaar ook aanvullen en die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Dit zijn het methodisch handelen en de ABCDE-benadering. De eerste methodiek, het methodisch handelen, bestaat uit vier fasen:  De oriëntatiefase, De planningsfase, De behandelingsfase, De evaluatie. Men oriënteert zich op de toestand. Welke verschijnselen worden waargenomen en wat is de werkdiagnose? Vervolgens bepaalt men welke doelen gerealiseerd moeten worden. Hierna wordt een plan van aanpak gemaakt hoe deze doelen bereikt kunnen worden. Vervolgens wordt gehandeld volgens een bij de werkdiagnose behorend protocol. Door het effect van de handelingen te vergelijken met de gestelde doelen, kan eventueel tussentijds de behandeling worden bijgestuurd. Ten slotte vinden de overdracht en de rapportage plaats naar de afdeling spoedeisende hulp in de kliniek.

De tweede methode is de ABCDE-methodiek. Deze letters staan voor de eerste letter van vijf Engelse termen: de luchtweg (Airway), de ademhaling (Breathing), de circulatie (Circulation), de functie van het zenuwstelsel (Disability) en het onderzoek van de gehele patiënt (Exposure). De E staat daarnaast ook voor de omgeving (Environment), waarbij gelet moet worden op de temperatuur en de omgeving waarin de patiënt zich bevindt. Als we de twee hiervoor genoemde methoden met elkaar vergelijken, is het verschil dat bij de ABCDE-benadering vaak nog geen werkdiagnose bekend is; op basis van de symptomen wordt er direct ingegrepen. Zo wordt bij een hoorbare ademhaling de luchtweg meteen vrijgemaakt, zonder dat er een werkdiagnose is gesteld. De ABCDE-benadering is dus meer gericht op levensbedreigende symptomen, terwijl de andere benadering kijkt naar de totale patiënt. Hierbij wordt bij elke patiënt, of het nu gaat om een ongevalspatiënt of een interne patiënt, met een hoog- of een laag-complexe zorgvraag, altijd eerst bewust nagegaan of een van de vitale onderdelen al dan niet (potentieel) bedreigd is. De ABCDE-benadering is de standaardbenadering in de ambulancezorg.

Kenmerkend voor de benadering is dat het onderzoek van de vitale functies parallel loopt aan de therapeutische interventies, waarbij een bedreiging van de vitale functies gediagnosticeerd en behandeld wordt in de volgorde van levensbedreiging.